Je hebt er er dagelijks mee te maken. Leerlingen die na grondige uitleg, extra persoonlijke aandacht en grote inspanningen van kind, ouders en leerkrachten, toch de stof niet eigen kunnen maken.
Kinderen die alles weten over dinosaurussen, de middeleeuwen of astronomie, krijgen simpele woorden of sommen niet geautomatiseerd. Een verstrekte dyslexieverklaring geeft mogelijkheden tot compensatie, een dyslexiebehandeling biedt vaak niet de vooruitgang die men had gehoopt. Is dit het eindpunt of is hier nog groei te realiseren?
Deze kinderen zijn vaak visueel en kinesthetisch (gevoelsmatig) ingesteld. Zij denken in beelden en associëren heel sterk met wat ze waarnemen. Hierdoor worden ze nogal eens als ‘afwezig’ betiteld. Door de verschillende gedachtestromen en associaties wordt het automatiseringsproces zoals school dat hanteert (herhaaldelijk herhalen van lesstof) bij deze kinderen verstoord.
Hier is sprake van een andere leerstijl! Van oudsher is het onderwijs linksgeoriënteerd; men leert stapje voor stapje en werkt vanuit onderdelen naar het geheel. In het onderwijs uit zich dit bijvoorbeeld het spellend uitspreken van woorden. Mensen (kinderen én volwassenen) met een rechtsgeoriënteerde leerstijl leren vanuit overzicht, leren het best door verbanden te zien. In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld dat men een woord juist volledig moet visualiseren voordat het uitgesproken kan worden.
Door lesstof (bijvoorbeeld tijdens de verlengde instructie) anders aan te bieden, kunnen deze kinderen gebruik maken van hun visuele talent om informatie direct in hun lange termijngeheugen te plaatsen en blijvend te reproduceren. Zij kunnen wel degelijk automatiseren!
